تاریخچه کاکتیل (کوکتل) – بخش دوم

کاکتیل و تاریخچه ی آن

تاریخ کاکتیل در ایالات متحده آمریکا در حدود 1800 میلادی آغاز شد. در آن زمان ، کاکتیل ها به ندرت شامل مشروبات الکلی خالص بودند.

“مقدار به جای کیفیت” شعار آن زمان بود ، زیرا مردم در آمریکا نسبت به امروز، چهار برابر بیشتر از الکل های تقطیری می نوشیدند.

اصطلاح “کاکتیل” اولین بار در روزنامه ” Balance and Columbian” در سال 1806 مطرح شد. اینجا تولد “کاکتیل” بود.

با گذشت زمان، به ویژه در نیمه دوم قرن نوزدهم، کیفیت کاکتیل ها افزایش می یابد؛ با این حال، همیشه در آمریکا آن نوشیدنی‌های خوبی که امروزه به آن‌ها کاکتیل می‌گوییم، آماده نمیشد، بلکه نوشیدنی‌های ارزان می‌فروختند که اغلب با مواد مخدر مانند تریاک مخلوط می‌شد.

با توجه به اینکه در آن روزها این مقدار اهمیت بیشتری داشت، “کاکتیل” فقط مشروباتی بودند که با هم ترکیب می‌شدند و به ندرت طعم‌های یکدیگر را تکمیل می‌کردند. ​

کاکتیل در نیویورک

در برخی از کافه های نیویورک می توانستند از یک فلاسک مشروب از طریق یک نِی پلاستیکی به اندازه دلخواه بنوشند. ​

این بارها که نوشیدنی های وحشتناکِ الکلی آماده می کردند، با نام های بدی مثل “مرکزِ مرگ” معروف شدند.

آن‌ها نه تنها برای مصرف الکل، بلکه برای شرکت در مسابقات مشت‌زنی، مبارزات سگ‌ها یا خروس‌ها و قمار مورد بازدید قرار گرفتند.

برخی از آن‌ها به بهترین شکل به عنوان زمین‌بازی توصیف می‌شدند، همچنین به رقاصان، آواز خوان ها و زنان اجازه می‌دادند که بعد از یک مهمانی به آنجا بروند. ​

اولین کتاب کاکتیل

در سال ۱۸۶۲، “جری توماس” اولین کتاب کاکتیل را به نام “How To Mix Drinks” نوشت و دستور العمل‌های مختلفی برای کاکتیل جمع‌آوری کرد که برخی از آن‌ها هنوز هم استفاده می‌شوند.

بر خلاف مکان‌های ارزان‌قیمت، برخی هتل‌ها با پیشخدمت‌های حرفه‌ای و نوشیدنی‌های خوش‌ساخت، مانند “والدورف – آستوریا بار” در نیویورک، در سال ۱۸۹۰ افتتاح شدند.

با داشتن یک استاندارد بالاتر، بارها اغلب به طرز زیبا و یا حداقل با مواد گران‌قیمت مانند چوبِ ماهون تزیین شده بودند.

برای مثال، بار “والدورف – آستوریا” با گل، یک ریل برنجی که دور آن می‌چرخید و دو مجسمه برنزی یک خرس و یک گاو که در دو طرف بار ایستاده بودند، تزیین شده بود.

نه تنها آن بار خیلی تمیز به نظر می‌رسید، بلکه چندین نوع مواد اولیه گران‌قیمت و معروف داشت. ده نوع بیترِ مختلفِ “والدورف – آستوریا” در انبار بود ، بدون ذکر نامِ آن تلخی ها! ​

کتاب جری توماس برای صنعت کاکتیل از اهمیت بالایی برخوردار بود ، زیرا به فراگیری کاکتیل ها و آشنایی بیشتر آن در کافه ها در سراسر شمال امریکا کمک کرد. ​

بیشتر بدانید: چگونه میکسولوژیست شویم؟

عصر طلایی و ممنوعیت

​​​​​​​با این کار، عصر طلایی کاکتیل آغاز شده بود و کاکتیل‌بازی و مشروب فروشی در سراسر آمریکا گسترش و توسعه یافت تا اینکه در آمریکا ممنوعیت مشروب برقرار شد.

از حدود ۱۸۹۰ به بعد، در عصر طلاییِ کاکتیل، اولین کاکتیل ها شروع به ظهور کردند. کاکتیل های جدید، مانند “Mint Julep” و چندین نوشیدنی گازدار، مانند “Gin Fizz” متولد شدند.

در آمریکا، به عنوان یک کشور چند فرهنگی با تعداد زیادی از مهاجران از کشورهای مختلف، صنعتِ کاکتیل به شدت تحت‌تاثیر فرهنگ‌های مختلفی بود که مهاجران به آمریکا معرفی کردند.

فقط برای ذکر یک مثال، ورموث، یک شراب ایتالیایی (‏ورموث شیرین)‏ و فرانسوی (‏ورموث خشک)‏، به سرعت راه خود را به سمت کاکتیل‌ها پیدا کرد. ​

در نهایت، کاکتیل که قبلا در اروپا با شروع قرن شناخته شده‌بود، از سال ۱۹۲۰ به بعد، یک زمین‌بازی دیگر برای توسعه بیشتر پیدا کرد.

الکل در آمریکا ممنوع!

با توجه به ممنوعیت آمریکا (‏۱۹۲۰ – ۱۹۳۳)‏، فرهنگ کاکتیل نتوانست بیش از یک دهه در آمریکا توسعه یابد. در هر ایالت آمریکایی، هیچ الکلی، جز برای مقاصد پزشکی، مجاز به مصرف نبود.

تلاش برای میکس کردن و توزیع کاکتیل ها غیر قانونی بود و به هیچ وجه کار آسانی نبود. با این حال، برخی از بارها به طور غیرقانونی اداره می‌شدند، اما تحت خطر بزرگِ لو رفتن قرار داشتند!

این بارها به نام speakeasies  نام گذاری شدند، بازدیدکنندگان تشویق شدند که در آن‌ها صحبت کنند، اما هیچ چیزی در مورد الکل ذکر نشود، بنابراین آن‌ها لو نخواهند رفت.

ممنوعیت کاکتیل و خلاقیت!

ممکن است تصور شود که عصر ممنوعیت، مانع از خلاقیت متصدی بار شد، اما با این حال، بسیاری از نوشیدنی‌ها مانند “Gin & Tonic” و ” Long Island Iced Tea” در طی آن زمان به فروش مجدد رسیدند.

بنابراین، منع مشروبات الکلی آمریکا عادات نوشیدن مردم آمریکا را تغییر نداد بلکه تنها مصرف الکل را بسیار دشوار کرد. ​

به نظر می‌رسد که پیشرَویِ اروپا نقش مهمی در گسترش فرهنگ کاکتیل از حدود دهه ۱۹۲۰ به بعد داشته‌ است، زیرا شیشه ی معروف و کاکتیل مانند، اختراع شد و عمدتا در اروپا مورد استفاده قرار گرفت.

برای مثال، کاکتیلِ معروف، “Bloody Mary” به احتمال زیاد در پاریس ودر “نیویورک بار” توسط بارتندر “Fernand Petiot” اختراع شد. ​

عصر طلایی جدید کاکتیل ها

در ۵ دسامبر ۱۹۳۳، ممنوعیت مشروبات الکلی آمریکا به پایان رسید و صنعت کاکتیل تولد دوباره خود را در آمریکا جشن گرفت و منجر به ظهور عصر جدیدی از کاکتیل ها شد.

نوشیدنی های جدیدی خلق شدند، زیرا نوشیدن الکل دوباره قانونی شده بود.

برای مثال، در دهه ۱۹۴۰،“Cuba Libre” ‏یا “Rum” و “کوکا کولا” دست در دست هم با آهنگ های نوشیدنی های مارتینی مُد بودند ، افراد مشهوری مانند “ارنست همینگوی” یا “وینستون چرچیل” از آنها لذت می بردند ، همانطور که “Esquire” و “Playboy” به رسانه ها راه پیدا کردند و سبک و مُدِ زندگی مردان آن زمان را ترویج کردند.

یکی از پدیده های گسترش فرهنگ کاکتیل ، ظهور بارهایی با نام “tiki” در دهه 1950 و 60 است ، که توسط ” Don Beach Beachber” و “Trader Vic Bergeron” ایجاد شد.

تا به امروز ، رستوران ها و بارهای با سبک “tiki” کوکتل های گرمسیری متفاوتی را سرو کرده اند که معروف ترین آنها “Mai – Tai”  است که فرهنگ جزایر پلینزی را یادآوری می کند.

“تیکی بار” هنوز هم بسیار محبوب است، درست مانند چند کوکتل معروف مثل “زومبی” (‏Zombie) ‏و “مای – تای” (‏Mai – Tai)‏.

امروزه، کوکتل‌ها عمیقا در جامعه ما ریشه دوانده‌اند، بارتندرهای جدید ظاهر می‌شوند و به همراه خود، معجون‌های جدید، بسیار قوی و خوشمزه را ایجاد می کنند.

امروزه نیازی نیست که کیفیت کاکتیل اندازه‌گیری شود زیرا آن ها راه خود را به طبقات پایین جامعه پیدا کرده و بعضی از نوشیدنی‌ها فقط باید ظاهری خوب داشته باشند تا به طور موثر به فروش برسند. ​

Cosmopolitan

در نهایت کوکتل‌های جدیدی مانند “Cosmopolitan” در دهه ۱۹۸۰ به وجود آمدند که اغلب به دنبال چیزی خاص یا نماینده آن بودند.

با توجه به رنگ صورتی آن، “Cosmopolitan” به عنوان یکی از نوشیدنی های مورد علاقه در همجنس‌گرایان، به ویژه زنان همجنس گرا شناخته می‌شود. ​

سایت و پیج اینستاگرام من رو دنبال کنید تا از دنیای هیجان انگیز قهوه و نوشیدنی های سرد همواره مطلع باشید.

 مطالعه شرایط و ثبت نام در دوره های آموزشی

پیج اینستاگرام من

فروشگاه حامی کافه